βρίσκεστε στο 2014
για το 2014
9 χρόνια στη σκηνή και... πάμε
9 χρόνια στη σκηνή και... πάμε
Δυο σημαντικές παραγωγές ολοκλήρωσε η ομάδα την χρονιά που πέρασε.
Δυο έργα που ήταν δικές μας διασκευές, που "στήθηκαν" πάνω στους ηθοποιούς της ομάδας "ανεβάζοντας τον πήχη" ακόμα ψηλότερα, οθώντας μας για άλλη μιά φορά να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας την χρονιά που έρχεται.
Το Θέατρο, δεν είναι για μας αυτοσκοπός,
δεν κάνουμε Θέατρο για να αποδείξουμε κάτι σε κάποιον, κάνουμε Θέατρο για την ουσία της διαδικασίας, γι αυτό ούτε η πράξη μας πιέζει, ούτε φυσικά αυτή η ίδια η Θεατρική σύμβαση ή αντισύμβαση, και φυσικά δεν μας ενδιαφέρει να παράγουμε απλά για να παράγουμε και ότι βγει, λίγο ότι να 'ναι, αρκεί να λέμε πως παράγουμε Θέατρο.
Αρκεί να προλάβουμε τους άλλους, τους κάθε άλλους.
και μετά
Οι δυό φετινές μας παραγωγές, πραγματοποίησαν συνολικά 6 παραστάσεις.
Ο αριθμός των παραστάσεων είναι σαφώς μικρότερος από ότι ΄χουμε συνηθίσει μέχρι τώρα, πλην όμως δεν μας έλειψαν διόλου οι προσκλήσεις οι οποίες ήταν 4 συνολικά για τον χειμωνιάτικο 6ο ένορκό μας και άλλες 4 για τον Αριστείδη του καλοκαιριού.
Διάφοροι παράγοντες, με κυριότερο τον οικονομικό, δεν μας επέτρεψαν να ανταποκριθούμε στις προσκλήσεις αυτές, οι ιστορίας όμως τις έχει καταγράψει και ελπίζουμε σε επόμενο χρόνο να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε
Ο 6ος ένορκος έτυχε της τιμής να προκριθεί και να προσκληθεί σε 2 από τα 4 φεστιβάλ ερασιτεχνικού Θεάτρου που δήλωσε συμμετοχή - ήταν άλλη μιά φορά επιλαχών , ενώ μιά φορά απορρίφθηκε, είχε άλλη μια πρόσκληση σε μη διαγωνιστικό φεστιβάλ της Αθήνας που και πάλι όμως δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε.
Τελικά καταφέραμε να παρουσιάσουμε αποσπάσματα του, αλλά και αποσπάσματα και από άλλες δουλειές της ομάδας, στην "Κοινωνία Θεάτρου Δρυάδες" στην λίμνη Πλαστήρα πράγμα που ήταν για την 4 μελή ομάδα που συμμετείχαν μιά σημαντική εμπειρία.
Στον αντίποδα ο κεφάτος Αριστείδης Πουαρό, δαιμόνιος ερευνητής εγκλημάτων, "ανέβηκε" δυστυχώς μόνο δυο φορές - 11 Αυγούστου η πρεμιέρα στο Αιτωλικό & 13 Αυγούστου στις Φυτείες, έχοντας στο πρόγραμμα άλλες 6 προγραμματισμένες παραστάσεις, από προσκλήσεις φίλων και συνεργαζόμενων ομάδων.
Και πάλι όμως δυστυχώς, αν και το πρόγραμμα ήταν ιδιαιτέρως δελεαστικό, δεν στάθηκε δυνατόν αν το πραγματοποιήσουμε. Το κόστος αποδείχτηκε δυσβάστακτο και για την ομάδα σαν φορέα και σε όλους εμάς προσωπικά.
Η Αθήνα, το Ναύπλιο, η Νάξος, η Άνδρος η Μεσσηνία, θα μας περιμένουν ελπίζουμε για του χρόνου.
Σαφώς ευχαριστούμε όλους τους φίλους για τις προσκλήσεις τους, υποσχόμαστε να ανταποδώσουμε όταν μπορέσουμε και να ανταποκριθούμε την επόμενη φορά.
Θ.Ο Αιτωλικού "στη σκηνή"
Δυο έργα που ήταν δικές μας διασκευές, που "στήθηκαν" πάνω στους ηθοποιούς της ομάδας "ανεβάζοντας τον πήχη" ακόμα ψηλότερα, οθώντας μας για άλλη μιά φορά να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας την χρονιά που έρχεται.
Το Θέατρο, δεν είναι για μας αυτοσκοπός,
δεν κάνουμε Θέατρο για να αποδείξουμε κάτι σε κάποιον, κάνουμε Θέατρο για την ουσία της διαδικασίας, γι αυτό ούτε η πράξη μας πιέζει, ούτε φυσικά αυτή η ίδια η Θεατρική σύμβαση ή αντισύμβαση, και φυσικά δεν μας ενδιαφέρει να παράγουμε απλά για να παράγουμε και ότι βγει, λίγο ότι να 'ναι, αρκεί να λέμε πως παράγουμε Θέατρο.
Αρκεί να προλάβουμε τους άλλους, τους κάθε άλλους.
- Ερευνούμε
- Μελετάμε
- Αντιλαμβανόμαστε
- Κατανοούμε
- Σχηματίζουμε άποψη
- Επεξεργαζόμαστε
- Δοκιμάζουμε
- Καταπονούμαστε
- Αποφασίζουμε
- Προβάρουμε
- Διορθώνουμε
- Επαναλαμβάνουμε
και μετά
- Παράγουμε
Οι δυό φετινές μας παραγωγές, πραγματοποίησαν συνολικά 6 παραστάσεις.
Ο αριθμός των παραστάσεων είναι σαφώς μικρότερος από ότι ΄χουμε συνηθίσει μέχρι τώρα, πλην όμως δεν μας έλειψαν διόλου οι προσκλήσεις οι οποίες ήταν 4 συνολικά για τον χειμωνιάτικο 6ο ένορκό μας και άλλες 4 για τον Αριστείδη του καλοκαιριού.
Διάφοροι παράγοντες, με κυριότερο τον οικονομικό, δεν μας επέτρεψαν να ανταποκριθούμε στις προσκλήσεις αυτές, οι ιστορίας όμως τις έχει καταγράψει και ελπίζουμε σε επόμενο χρόνο να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε
Ο 6ος ένορκος έτυχε της τιμής να προκριθεί και να προσκληθεί σε 2 από τα 4 φεστιβάλ ερασιτεχνικού Θεάτρου που δήλωσε συμμετοχή - ήταν άλλη μιά φορά επιλαχών , ενώ μιά φορά απορρίφθηκε, είχε άλλη μια πρόσκληση σε μη διαγωνιστικό φεστιβάλ της Αθήνας που και πάλι όμως δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε.
Τελικά καταφέραμε να παρουσιάσουμε αποσπάσματα του, αλλά και αποσπάσματα και από άλλες δουλειές της ομάδας, στην "Κοινωνία Θεάτρου Δρυάδες" στην λίμνη Πλαστήρα πράγμα που ήταν για την 4 μελή ομάδα που συμμετείχαν μιά σημαντική εμπειρία.
Στον αντίποδα ο κεφάτος Αριστείδης Πουαρό, δαιμόνιος ερευνητής εγκλημάτων, "ανέβηκε" δυστυχώς μόνο δυο φορές - 11 Αυγούστου η πρεμιέρα στο Αιτωλικό & 13 Αυγούστου στις Φυτείες, έχοντας στο πρόγραμμα άλλες 6 προγραμματισμένες παραστάσεις, από προσκλήσεις φίλων και συνεργαζόμενων ομάδων.
Και πάλι όμως δυστυχώς, αν και το πρόγραμμα ήταν ιδιαιτέρως δελεαστικό, δεν στάθηκε δυνατόν αν το πραγματοποιήσουμε. Το κόστος αποδείχτηκε δυσβάστακτο και για την ομάδα σαν φορέα και σε όλους εμάς προσωπικά.
Η Αθήνα, το Ναύπλιο, η Νάξος, η Άνδρος η Μεσσηνία, θα μας περιμένουν ελπίζουμε για του χρόνου.
Σαφώς ευχαριστούμε όλους τους φίλους για τις προσκλήσεις τους, υποσχόμαστε να ανταποδώσουμε όταν μπορέσουμε και να ανταποκριθούμε την επόμενη φορά.
Θ.Ο Αιτωλικού "στη σκηνή"
Καλοκαίρι
ένα black out & 1+1/2 φόνος... μιά υπόθεση για τον Αριστείδη Πουαρώ - αστυνομική κωμωδία
Θεατρικό έργο, στηριγμένο στην ιδέα του black out του Jack Sharkey
ένα black out & 1+1/2 φόνος... μιά υπόθεση για τον Αριστείδη Πουαρώ - αστυνομική κωμωδία
Θεατρικό έργο, στηριγμένο στην ιδέα του black out του Jack Sharkey
από την παρουσίαση του έργου
Περί black out
Όχι – όχι αυτό της ΔΕΗ, που δεν θα αργήσει να μας χτυπήσει την πόρτα, τουλάχιστον αυτό λένε οι πιθανότητες, αλλά περί του Θεατρικού black out της Θεατρικής μας ομάδας και αυτόν τον 1+1/2 φόνο που το περιτριγυρίζει.
μα... 1+1/2 φόνος;
Είναι δυνατόν;
Ίσως και να ‘ναι στο Θέατρο και αν όχι σε κάποιο συμβατικό έργο, σίγουρα σε ένα έργο της «σκηνής» είναι παραπάνω από πιθανό.
Γιατί η «σκηνή» δεν σας έχει συνηθίσει στις Θεατρικές συμβάσεις, μάλλον το αντίθετο, ανατρεπτική η ομάδα, ανατρεπτικά και τα έργα που επιλέγει.
Με αυτή την τελευταία πρόταση, νομίζω πως παρουσιάσαμε όλο το έργο που θα δείτε στις 11 Αυγούστου, εδώ στο Αιτωλικό, Θεατράκι η πρεμιέρα κατά τις 9.15 (το βράδυ εννοείται).
Τι είναι το black out…
Είμαι μια … αστυνομική κωμωδία, θα μπορούσες να το πεις κι αυτό, ΑΛΛΑ, δεν είναι μια αστυνομική κωμωδία, γι αυτό και προτιμάμε τον τίτλο «αιματηρή».
Βέβαια δε λέω και επιθεωρητή έχει και φόνους έχει - αυτόν το 1+1/2 – και μυστήριο έχει, αλλά μοιάζουν όλα αυτά να είναι τα προσχήματα, για μια γκροτέσκο υπόθεση.
Μια υπόθεση που αγγίζει τα όρια του παράλογου, σε λόγο, ύφος, κίνηση, υποκριτική, έκφραση, εξέλιξη, λύση, αποτέλεσμα!
Τουλάχιστον αυτό θα επιδιώξει η σκηνοθεσία, το παράλογο που σε καμία περίπτωση δεν γελοιοποιεί τους χαρακτήρες, την παράλογη ατάκα, που όμως θα φέρει ασυγκράτητα γέλια στο κοινό που θα επιλέξει να το παρακολουθήσει, την παράλογη σκηνογραφία που θα «παίζει» μαζί με τους χαρακτήρες / ηθοποιούς.
Μια σκηνοθεσία που θα σας θυμίζει κάποιες στιγμές «σκηνή» από τα παλιά, με εκείνο το αλλιώτικο κέφι της εποχής της αθωότητας. Ίσως το βρήκαμε ξανά, ίσως μας κούρασε λίγο το στυλιζάρισμα, ίσως επιζητούσαμε την ανανέωση αυτή.
Παράλογο με στοιχείο commix το κείμενο, με τους ηθοποιούς να το υποστηρίζουν ακριβώς με όσο κέφι απαιτείται.
Δεν θα δείτε τα gangs που σας έχουμε συνηθίσει (χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα λείπουν τελείως – θα είναι απλά διαφορετικά). Εν τέλει θα δείτε δομημένη ροή, μέσα στον παραλογισμό της, δύσκολο να εξηγηθεί με λόγια, πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το δείτε.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που γράψαμε παραπάνω, ένα ξεκαρδιστικό κείμενο με απρόβλεπτες συνέπειες και εξέλιξη.
Το έργο που στη μορφή του αυτή ανεβαίνει φυσικά για πρώτη φορά στη χώρα μας, είναι ένα σχετικό άγνωστο στην Ελλάδα από τα «μη διάσημα» του Αμερικάνου συγγραφέα και έχει «ανέβει» ελάχιστες φορές, επομένως έχετε άλλον ένα λόγο για να είστε εκεί. Θα είστε από τους «εκλεκτούς»…
διαβάστε το
διαφημιστικό εύρημα της παράστασης (δείτε σχετικά παρακάτω στις σχετικές δημοσιεύσεις)
Περί black out
Όχι – όχι αυτό της ΔΕΗ, που δεν θα αργήσει να μας χτυπήσει την πόρτα, τουλάχιστον αυτό λένε οι πιθανότητες, αλλά περί του Θεατρικού black out της Θεατρικής μας ομάδας και αυτόν τον 1+1/2 φόνο που το περιτριγυρίζει.
μα... 1+1/2 φόνος;
Είναι δυνατόν;
Ίσως και να ‘ναι στο Θέατρο και αν όχι σε κάποιο συμβατικό έργο, σίγουρα σε ένα έργο της «σκηνής» είναι παραπάνω από πιθανό.
Γιατί η «σκηνή» δεν σας έχει συνηθίσει στις Θεατρικές συμβάσεις, μάλλον το αντίθετο, ανατρεπτική η ομάδα, ανατρεπτικά και τα έργα που επιλέγει.
Με αυτή την τελευταία πρόταση, νομίζω πως παρουσιάσαμε όλο το έργο που θα δείτε στις 11 Αυγούστου, εδώ στο Αιτωλικό, Θεατράκι η πρεμιέρα κατά τις 9.15 (το βράδυ εννοείται).
Τι είναι το black out…
Είμαι μια … αστυνομική κωμωδία, θα μπορούσες να το πεις κι αυτό, ΑΛΛΑ, δεν είναι μια αστυνομική κωμωδία, γι αυτό και προτιμάμε τον τίτλο «αιματηρή».
Βέβαια δε λέω και επιθεωρητή έχει και φόνους έχει - αυτόν το 1+1/2 – και μυστήριο έχει, αλλά μοιάζουν όλα αυτά να είναι τα προσχήματα, για μια γκροτέσκο υπόθεση.
Μια υπόθεση που αγγίζει τα όρια του παράλογου, σε λόγο, ύφος, κίνηση, υποκριτική, έκφραση, εξέλιξη, λύση, αποτέλεσμα!
Τουλάχιστον αυτό θα επιδιώξει η σκηνοθεσία, το παράλογο που σε καμία περίπτωση δεν γελοιοποιεί τους χαρακτήρες, την παράλογη ατάκα, που όμως θα φέρει ασυγκράτητα γέλια στο κοινό που θα επιλέξει να το παρακολουθήσει, την παράλογη σκηνογραφία που θα «παίζει» μαζί με τους χαρακτήρες / ηθοποιούς.
Μια σκηνοθεσία που θα σας θυμίζει κάποιες στιγμές «σκηνή» από τα παλιά, με εκείνο το αλλιώτικο κέφι της εποχής της αθωότητας. Ίσως το βρήκαμε ξανά, ίσως μας κούρασε λίγο το στυλιζάρισμα, ίσως επιζητούσαμε την ανανέωση αυτή.
Παράλογο με στοιχείο commix το κείμενο, με τους ηθοποιούς να το υποστηρίζουν ακριβώς με όσο κέφι απαιτείται.
Δεν θα δείτε τα gangs που σας έχουμε συνηθίσει (χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα λείπουν τελείως – θα είναι απλά διαφορετικά). Εν τέλει θα δείτε δομημένη ροή, μέσα στον παραλογισμό της, δύσκολο να εξηγηθεί με λόγια, πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το δείτε.
- Το κείμενο «1 black out & 1+1/2 φόνος» είναι «πνευματικό παιδί» του σκηνοθέτη της ομάδας και στηρίζεται στο πρωτότυπο Black out του Αμερικανού Θεατρικού και όχι μόνο συγγραφέα Jack Skarkey.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που γράψαμε παραπάνω, ένα ξεκαρδιστικό κείμενο με απρόβλεπτες συνέπειες και εξέλιξη.
Το έργο που στη μορφή του αυτή ανεβαίνει φυσικά για πρώτη φορά στη χώρα μας, είναι ένα σχετικό άγνωστο στην Ελλάδα από τα «μη διάσημα» του Αμερικάνου συγγραφέα και έχει «ανέβει» ελάχιστες φορές, επομένως έχετε άλλον ένα λόγο για να είστε εκεί. Θα είστε από τους «εκλεκτούς»…
διαβάστε το
διαφημιστικό εύρημα της παράστασης (δείτε σχετικά παρακάτω στις σχετικές δημοσιεύσεις)
- Η επιλογή μας για φέτος, ήταν να μη χρησιμοποιήσουμε τα παιδιά / ηθοποιούς της ομάδας, αλλά να προσκαλέσουμε μια διεθνή – πολυεθνική διανομή, με έμπειρους και καταξιωμένους ηθοποιούς, κι αυτό επειδή κρίθηκε πως το δυναμικό της ομάδας δεν θα ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει στην υψηλές απαιτήσεις του κειμένου αυτού…
η διανομή (με σειρά εμφάνισης)
οι συντελεστές της ομάδας παραγωγής
Παραγωγή: ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ
- Λαμπρινή Γιαγκιώζη σαν Λίνα (Γαρυφαλλιά) Παπασκανδάλου
- Δημήτρης Φερεντίνος σαν Τζον Παπασκάδαλος
- Στεφανία Δράκου σαν Τριανταφυλλιά Αρμένη
- Αλεξάνδρα Κατοχιανού σαν Λίλιουμ
- Γιώργος - Ραφαήλ Κατοχιανός σαν Αριστείδης Πουαρό
- Βάσω Καρβέλη σαν Αγκάθα Κρίστι
- Μαρία Σάλλα σαν Τζασμίν Κόλλινς
- Βάσω Σαραντάρα σαν Μπίμπι (Χαραλαμπία) Αλεξοπούλου
- Διονύσης Φραίμης σαν Τόνυ Θαλάσσης
- Χάρης Σπυρόπουλος σαν Τζον τζούνιορ Παπασκάνδαλος
- Νάγια Λατσίνου σαν Χλόη Ανεμοδούρα
- Μαρίνα Ζούκα σαν Άγνωστη ξανθιά (Βιολέτα)
- Κώστας Βλαχόπουλος σαν Κώστας (αστυνομικός)
- Εκφωνήτρια ειδήσεων (φωνή off) - Γεωργία Καρβέλη
οι συντελεστές της ομάδας παραγωγής
- Σκηνοθεσία - σκηνογραφία - μουσική επένδυση - Χρίστος Λάτσινος
- Βοηθός σκηνοθέτη (κινησιολογία - ορθοφωνία) - Διονύσης Φραίμης
- Κονσόλες ήχου - Αντώνης Βεργίνης
- Κονσόλα μουσικής - Πάνος Μαντέλος
- Κονσόλα φώτων - Γιάννης Κοσμίδης
- Κατασκευή σκηνικού - Φροντιστήριο - η Ομάδα Υποστήριξης της «σκηνής»
- Γενικών καθηκόντων - Χρήστος Σαργιάννης
- Συντονισμός ομάδας παραγωγής - Αντώνης Βεργίνης
- Επεξεργασία ήχων & μουσικής - Ηχογραφήσεις - Χρήστος Βλαχογιάννης
- Ενδυματολογία - Λαμπρινή Γιαγκιώζη / Στεφανία Δράκου
- Κατασκευές κοστουμιών - Βάσω Ζαβιτσάνου
- Χτενίσματα - περούκες - Λαμπρινή Γιαγκιώζη / Ντόρα Μπότα
- Μακιγιάζ - Βάσω Σαραντάρα
- Υποβολή κειμένου και εκφωνήσεις - Αγαθή Ζηνεμπή / Βιβή Δρακονταειδή
- Συντονισμός παρασκηνίου και ροή - Ντόρα Μπότα
- Ηλεκτρολόγος - Νίκος Πεπονούλας
- Φωτογράφιση / video - Αλέξης Τσαγκαράκης
- Τεχνολογικός εξοπλισμός - beat sound events / Σάκης Πρέκας – Μεσολόγγι
Παραγωγή: ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ
- Οργάνωση παραγωγής - Χρίστος Λάτσινος / Αντώνης Βεργίνης
Δημοσιεύσεις της "σκηνής" για το έργο
Χειμώνας
ο 6ος ένορκος - ψυχόδραμα
Θεατρικό έργο στηριγμένο στην κλασσική κινηματογραφική ταινία του 1954 των Reginald Rose - Sidney Lumet 12 angry men (12 ένορκοι)
ο 6ος ένορκος - ψυχόδραμα
Θεατρικό έργο στηριγμένο στην κλασσική κινηματογραφική ταινία του 1954 των Reginald Rose - Sidney Lumet 12 angry men (12 ένορκοι)
από την παρουσίαση του έργου
Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά της κινηματογραφικής ταινίας 12 angry men – 12 θυμωμένοι άντρες επί το ελληνικότερον, που μεταφράστηκε στη γλώσσα μας σαν «οι 12 ένορκοι» και είναι η επιλογή της "σκηνής" για την ερχόμενη χειμωνιάτικη θεατρική περίοδο. Είναι ταινία του 1957 σε σενάριο Reginald Rose και σκηνοθεσία του τεράστιου σκηνοθέτη Sidney Lumet, που έτσι για την ιστορία γράφουμε πως ήταν η πρώτη του ταινία.
Οι «12 ένορκοι», έχουν την τιμή να καμαρώνουν στην 7η θέση της λίστας των 100 καλύτερων ταινιών που έχουν «γυριστεί», στη σχετική λίστα (top 100 ever made movies) του έγκυρου IMDb, κάτι που φυσικά προσθέτει στην αξία και στο «μέγεθος» του έργου και βεβαίως, και –για μια ακόμα φορά- στο μέγεθος του εγχειρήματος της ομάδας, αλλά ούτως ή άλλως η ομάδα είναι εθισμένη πλέον στη δυσκολία.
Φαινομενικά πρόκειται για ένα δικαστικό δράμα και αυτό θα αντιληφθεί χωρίς δεύτερη σκέψη ο αμύητος σ’ αυτό το είδος κινηματογράφου. Στην ουσία ο Lumet, με αφορμή ένα δικαστήριο και μια απόφαση που καλείται να βγάλει ένα σώμα 12 ενόρκων και χρησιμοποιώντας σαν καμβά το αμερικάνικο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, στήνει μια αλληγορία γύρω από τον τρόπο λήψης των αποφάσεων.
Καταδεικνύοντας εύστοχα την ελαφρότητα καταρχήν και τα προσωπικά πάθη των ενόρκων στην εξέλιξη του έργου, θέλει να καυτηριάσει τον τρόπο λήψης των αποφάσεων στα υψηλότερα επίπεδα αφού ζητάει να αναγάγει τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους – ένορκους, με τους κρατούντες και αποφασισμένους να πατήσουν το περιβόητο κόκκινο κουμπί, που θα σήμαινε στην εποχή του έργου την απαρχή ίσως ακόμα και ενός πυρηνικού πολέμου, εξαιτίας μιάς βιαστικής, ελαφριάς, λανθασμένης απόφασης. Και βεβαίως η «εποχή του έργου» είναι η πρώτη δεκαετία του ψυχρού πολέμου, με πολλά έντονα πάθη και απ’ τις δυο πλευρές.
Πιστεύουμε λοιπόν πως και οι συγκρίσεις αλλά και η αναγωγή που προσπαθεί και πετυχαίνει ο Sidney Lumet, είναι παραπάνω από σαφής.
Τώρα βεβαίως θα αναρωτηθεί κάποιος, πόσο υποψιασμένο είναι το κοινό για να μπορέσει να κάνει όλη αυτή την αναγωγή και να φτάσει στα υψηλότερα νοήματα του έργου και στην ουσία του και να μην μείνει στην απλή δικαστική πλάνη.
Μα εδώ ακριβώς έρχεται η θεατρική δράση για να κορυφώσει ελπίζουμε, αυτή ακριβώς την αναζήτηση, αυτή ακριβώς τη σύγκριση, γιατί όπως ακράδαντα πιστεύουμε, οφείλουμε να θεωρούμε, εμείς τουλάχιστον οι «ερασιτέχνες», πως έχουμε να κάνουμε με ένα άξιο και υψηλής ποιότητας κοινό και έτσι να αντιμετωπίζουμε τις όποιες παραγωγές μας. Κι αυτό γιατί αν έστω και ένας θεατής μας ανήκει σ’ αυτή την λίγο υψηλότερη κατηγορία (εμείς δεν πιστεύουμε ότι είναι μόνο ένας, αλλά λέμε έστω και ένας) οφείλουμε να τον σεβαστούμε και να κορυφώσουμε το μήνυμα του έργου.
Οφείλουμε να ξέρουμε γιατί επιλέγουμε ένα κείμενο, οφείλουμε να μπορούμε να απαντήσουμε καταρχήν στους εαυτούς μας, τι έχει να προσφέρει αυτό κείμενο σε εμάς και σε όσους επιλέξουν να το παρακολουθήσουν.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να επιλέγουμε ένα κείμενο απλά για να κάνουμε θέατρο, οφείλουμε να άγουμε την ψυχή μας υψηλότερα και τις δυνατότητές μας στα άκρα τους.
Γιατί αυτός είναι ο λόγος που επιλέγουμε να είμαστε «εραστές της Τέχνης του Θεάτρου» και όχι βιοποριζόμενοι απ’ αυτήν.
Για να παράγουμε για την ψυχή μας και όχι για την προβολή μας, για το καλό μας όνομα, για τα εισιτήρια.
Και το κοινό παρακολουθεί, βλέπει και ξέρει…
Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά της κινηματογραφικής ταινίας 12 angry men – 12 θυμωμένοι άντρες επί το ελληνικότερον, που μεταφράστηκε στη γλώσσα μας σαν «οι 12 ένορκοι» και είναι η επιλογή της "σκηνής" για την ερχόμενη χειμωνιάτικη θεατρική περίοδο. Είναι ταινία του 1957 σε σενάριο Reginald Rose και σκηνοθεσία του τεράστιου σκηνοθέτη Sidney Lumet, που έτσι για την ιστορία γράφουμε πως ήταν η πρώτη του ταινία.
Οι «12 ένορκοι», έχουν την τιμή να καμαρώνουν στην 7η θέση της λίστας των 100 καλύτερων ταινιών που έχουν «γυριστεί», στη σχετική λίστα (top 100 ever made movies) του έγκυρου IMDb, κάτι που φυσικά προσθέτει στην αξία και στο «μέγεθος» του έργου και βεβαίως, και –για μια ακόμα φορά- στο μέγεθος του εγχειρήματος της ομάδας, αλλά ούτως ή άλλως η ομάδα είναι εθισμένη πλέον στη δυσκολία.
Φαινομενικά πρόκειται για ένα δικαστικό δράμα και αυτό θα αντιληφθεί χωρίς δεύτερη σκέψη ο αμύητος σ’ αυτό το είδος κινηματογράφου. Στην ουσία ο Lumet, με αφορμή ένα δικαστήριο και μια απόφαση που καλείται να βγάλει ένα σώμα 12 ενόρκων και χρησιμοποιώντας σαν καμβά το αμερικάνικο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, στήνει μια αλληγορία γύρω από τον τρόπο λήψης των αποφάσεων.
Καταδεικνύοντας εύστοχα την ελαφρότητα καταρχήν και τα προσωπικά πάθη των ενόρκων στην εξέλιξη του έργου, θέλει να καυτηριάσει τον τρόπο λήψης των αποφάσεων στα υψηλότερα επίπεδα αφού ζητάει να αναγάγει τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους – ένορκους, με τους κρατούντες και αποφασισμένους να πατήσουν το περιβόητο κόκκινο κουμπί, που θα σήμαινε στην εποχή του έργου την απαρχή ίσως ακόμα και ενός πυρηνικού πολέμου, εξαιτίας μιάς βιαστικής, ελαφριάς, λανθασμένης απόφασης. Και βεβαίως η «εποχή του έργου» είναι η πρώτη δεκαετία του ψυχρού πολέμου, με πολλά έντονα πάθη και απ’ τις δυο πλευρές.
Πιστεύουμε λοιπόν πως και οι συγκρίσεις αλλά και η αναγωγή που προσπαθεί και πετυχαίνει ο Sidney Lumet, είναι παραπάνω από σαφής.
Τώρα βεβαίως θα αναρωτηθεί κάποιος, πόσο υποψιασμένο είναι το κοινό για να μπορέσει να κάνει όλη αυτή την αναγωγή και να φτάσει στα υψηλότερα νοήματα του έργου και στην ουσία του και να μην μείνει στην απλή δικαστική πλάνη.
Μα εδώ ακριβώς έρχεται η θεατρική δράση για να κορυφώσει ελπίζουμε, αυτή ακριβώς την αναζήτηση, αυτή ακριβώς τη σύγκριση, γιατί όπως ακράδαντα πιστεύουμε, οφείλουμε να θεωρούμε, εμείς τουλάχιστον οι «ερασιτέχνες», πως έχουμε να κάνουμε με ένα άξιο και υψηλής ποιότητας κοινό και έτσι να αντιμετωπίζουμε τις όποιες παραγωγές μας. Κι αυτό γιατί αν έστω και ένας θεατής μας ανήκει σ’ αυτή την λίγο υψηλότερη κατηγορία (εμείς δεν πιστεύουμε ότι είναι μόνο ένας, αλλά λέμε έστω και ένας) οφείλουμε να τον σεβαστούμε και να κορυφώσουμε το μήνυμα του έργου.
Οφείλουμε να ξέρουμε γιατί επιλέγουμε ένα κείμενο, οφείλουμε να μπορούμε να απαντήσουμε καταρχήν στους εαυτούς μας, τι έχει να προσφέρει αυτό κείμενο σε εμάς και σε όσους επιλέξουν να το παρακολουθήσουν.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να επιλέγουμε ένα κείμενο απλά για να κάνουμε θέατρο, οφείλουμε να άγουμε την ψυχή μας υψηλότερα και τις δυνατότητές μας στα άκρα τους.
Γιατί αυτός είναι ο λόγος που επιλέγουμε να είμαστε «εραστές της Τέχνης του Θεάτρου» και όχι βιοποριζόμενοι απ’ αυτήν.
Για να παράγουμε για την ψυχή μας και όχι για την προβολή μας, για το καλό μας όνομα, για τα εισιτήρια.
Και το κοινό παρακολουθεί, βλέπει και ξέρει…
η διανομή
οι συντελεστές
Συντονισμός ομάδας παραγωγής - Σπύρος Σταράμος
Παραγωγή: ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ - Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία
Στέγη Πολιτισμού - Αθλητισμού - Παράδοσης & Λαογραφίας
- 1ος ένορκος (πρόεδρος ενόρκων): Θοδωρής Μπρούνος
- 2ος ένορκος: Πάνος Φλάκας
- 3ος ένορκος: Ντόρα Μπότα
- 4ος ένορκος: Βασίλης Καρβέλης
- 5ος ένορκος: Πέπη Κανταρέλου
- 6ος ένορκος (κύριος Φόρμερς): Διονύσης Μπερερής
- 7ος ένορκος: Βασίλης Καστανάς
- 8ος ένορκος: Ακριβή Δρακονταειδή
- 9ος ένορκος: Ζήνα Κοτσάλου
- 10ος ένορκος: Βάσω Σαραντάρα
- 11ος ένορκος: Γιώργος Βαλαμόντε
- 12ος ένορκος: Θοδωρής Τόλης
- Γραμματέας δικαστηρίου: Νάγια Λατσίνου
- Πρόεδρος δικαστηρίου (φωνή): Αναστάσιος Δρόλαπας
οι συντελεστές
- Σκηνοθεσία - Θεατρική διασκευή - Χρίστος Λάτσινος
- Σκηνογραφία & καλλιτεχνική επιμέλεια - Αλέξης Τσαγκαράκης
- Μουσική επένδυση - Χρήστος Βλαχογιάννης
- Φωτισμοί - Σπύρος Σταράμος
- Ηχοληψία και γενική επιμέλεια ήχου - Θέμης Σταράμος
- Κονσόλα φωτισμών και effects - Σωτήρης Λιαλιαμπής
- Επεξεργασία ήχων & μουσικής - Σπύρος Σταράμος
- Κονσόλες ήχου & μουσικής - Αντώνης Βεργίνης
- Υλικοτεχνική υποστήριξη και εξοπλισμός: Σάκης Πρέκας (beat sound events - Μεσολόγγι)
- Ηχογραφήσεις - Χρήστος Βλαχογιάννης
- Ηλεκτρολόγος - Νίκος Πεπονούλας
- Μακιγιάζ – χτενίσματα - περούκες - Λαμπρινή Γιαγκιώζη
- Φροντιστήριο - ενδυματολογία - βεστιάριο - Αλέξης Τσαγκαράκης
- Γενικών καθηκόντων - Χρήστος Σαργιάννης
- Υποβολή κειμένου και εκφωνήσεις - Αγαθή Ζηνεμπή
- Συντονισμός παρασκηνίου και υπεύθυνη ροής - Νεκταρία Βενέρη
Συντονισμός ομάδας παραγωγής - Σπύρος Σταράμος
Παραγωγή: ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ - Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία
Στέγη Πολιτισμού - Αθλητισμού - Παράδοσης & Λαογραφίας
Δημοσιεύσεις της "σκηνής", για τον "6ο ένορκο"