Η Θεατρική ομάδα Αιτωλικού «στη σκηνή» εμφανίστηκε στα θεατρικά δρώμενα της πόλης μας, το καλοκαίρι του 2008 με την ονομασία «Θεατρική ομάδα Αιτωλικού».
Ήταν μια ιδέα του τότε Δ.Σ. του Πολιτιστικού & Μορφωτικού Συλλόγου Αιτωλικού και ιδιαίτερα των Γιώργου Κομζιά και Γιάννη Λουκά, που πρότειναν στον ερασιτέχνη σκηνοθέτη Χρίστο Λάτσινο τη δημιουργία μιας οργανωμένης Θεατρικής ομάδας, στα πλαίσια του Πολιτιστικού Συλλόγου. Ο τελευταίος αποδέχτηκε την πρόσκληση – πρόκληση, συγκέντρωσε μια ομάδα φίλων, τους οποίους είχε ήδη "μπολιάσει" με το μικρόβιο του Θεάτρου και δραστηριοποιούνταν ήδη στην ερασιτεχνική θεατρική παραγωγή και άρχισαν να δουλεύουν για το "στήσιμο" της πρώτης παράστασης της ομάδας..
Οι πρωτεργάτες εκείνοι, εκτός του Χρίστου Λάτσινου που ανέλαβε τη δημιουργία της ομάδας, τον συντονισμό, την οργάνωση της και είχε και την ευθύνη της σκηνοθεσίας, ήταν, ο εικαστικός της πόλης μας (ζωγράφος - χαράκτης) Μιχάλης Κότσαρης για τη σκηνογραφία (ενίοτε και την ενδυματολογία) και την καλλιτεχνική επιμέλεια και ο Πάνος Ακρίδας για τα ηχητικά και τις κονσόλες. Σύντομα προστέθηκε στην δημιουργική ομάδα ο Γιώργος Σφυρής, για την τεχνική υποστήριξη, το φροντιστήριο και τις δημόσιες σχέσεις και ο Δημήτρης Ακρίδας για τους φωτισμούς με τα σχεδόν «πρωτόγονα» μέσα που διέθετε τότε η ομάδα. Μ’ αυτή τη μορφή η ομάδα ανέβασε το καλοκαίρι του 2008 την πρώτη της παραγωγή, που ήταν το διάσημο «βγαλ’ τον Υπουργό απ’ την πρίζα» των Ρέππα – Παπαθανασίου, όπου συμμετείχαν 8 ερασιτέχνες ηθοποιοί.
Η επιτυχία εκείνης της πρώτης μας παραγωγής, ήταν το έναυσμα για την μετέπειτα θεατρική μας πορεία και η παρέα μας γρήγορα έφτασε να πλαισιώνεται από μια σπουδαία ομάδα Τεχνικών, όλων των Θεατρικών ειδικοτήτων και 40 – 50 άτομα που δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια μιά εξαιρετική δεξαμενή ταλαντούχων ερασιτεχνών υποκριτών. Αργότερα στο όνομα της ομάδας προστέθηκε και ο φορέας που την είχε στην ομπρέλα του και απέκτησε το οριστικό της όνομα «Θεατρική Ομάδα Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου Αιτωλικού» και με τη μορφή αυτή έφτασε να ανεβάσει 9 θεατρικές παραγωγές με τις οποίες έδωσε περίπου 40 παραστάσεις μέχρι και το καλοκαίρι του 2012.
Από τον Οκτώβριο του 2012 και ενώ είχε ολοκληρωθεί ο κύκλος και της τελευταίας παραγωγή της (Μήδεια του Μποστ), η Θεατρική ομάδα με κοινή απόφαση του δημιουργού και σκηνοθέτη της Χρίστου Λάτσινου και της πλειοψηφίας του υποκριτικού δυναμικού της, αποσπάστηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο, απέκτησε το σημερινό της όνομα «Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού - "στη σκηνή"» και εντάχθηκε στον Αθλητικό και Πολιτιστικό Σύλλογο «Απόλλων» που εδρεύει στην πόλη μας. Στα μέσα του Δεκέμβρη του 2013 τα μέλη της Θ.Ο. Αιτωλικού "στη σκηνή" δημιούργησαν την Στέγη Πολιτισμού - Αθλητισμού - Παράδοσης & Λαογραφίας "ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ" και εντάχθηκαν σ αυτήν.
Σημείωση: το βιογραφικό αυτό, αναφέρεται στη Θεατρική μας διαδρομή, μέχρι και την έναρξη λειτουργίας της ιστοσελίδας της «σκηνής». Δείτε τη συνέχεια της δράσης μας στο παραστασιολόγιό μας δείτε τις συνεργασίες και ενημερωθείτε από τοιστολόγιο μας
Χαράζοντας τη νέα πορεία μας, ακολουθούμε και πάλι την ίδια φιλοσοφία «κάνουμε θέατρο για πλάκα, ΑΛΛΑ όχι θέατρο της πλάκας…»
Μας ενδιαφέρει το Θέατρο σαν κατάθεση ψυχής, σαν εσωτερική δημιουργία που πηγάζει από την ανάγκη μας να εκφραστούμε και ίσως μερικές φορές να αντιδράσουμε και άλλοτε να φωνάξουμε την ανησυχία μας ή και την αγωνία μας, για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Για εμάς Θέατρο δεν σημαίνει «εισιτήρια» «αποδοχή» «αυτοπροβολή» «επιτυχία».
Μας ενδιαφέρει
το Θέατρο στις πιο ακραίες και πολύπλοκες εκδοχές του.
να ανακαλύπτουμε νέους δρόμους για την απόδοση ενός Θεατρικού κειμένου.
η διαφορετικότητα, η σε βάθος αναζήτηση, τα γιατί και πως ενός Θεατρικού έργου
Και όταν τα ανακαλύψουμε, τότε ξέρουμε πως «το έχουμε» και τότε, "πάμε" κι αν «ενοχλήσουμε», τότε αισθανόμαστε ακόμα καλύτερα.
Αντίθετα δεν μας ενδιαφέρουν οι συμβατικοί θεατρικοί δρόμοι, η συμβατική σκηνοθεσία, η συμβατική και η «πολιτικά ορθή» υποκριτική απόδοση ενός κειμένου. Κάνουμε και παίζουμε Θέατρο με την ψυχή μας και για την ψυχή μας. Χρησιμοποιούμε το ταλέντο μας, το κέφι μας, την αισιοδοξία μας, την τρέλα μας για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα και τότε... ότι έχουμε να πούμε, το λέμε "στη σκηνή"
Πιστεύουμε πως ένα Θεατρικό κείμενο, δεν είναι ένα άψυχο πράγμα στο χαρτί, αλλά ένα ζωντανός οργανισμός, που ζητάει από εμάς να το εντάξουμε στη δική μας φιλοσοφία, να το προσαρμόσουμε στις δικές μας ανάγκες, να το «δουλέψουμε» με τον δικό μας τρόπο και να το αποδώσουμε με το δικό μας ταλέντο, σεβόμενοι όμως πάντα τα νοήματά του και τον δημιουργό του. Γι αυτό, δεν θα βρείτε στο παραστασιολόγιό μας, «κωμωδίες χαρακτήρων», δεν θα βρείτε "ηθογραφίες", δεν θα βρείτε «εμπορικές θεατρικές επιτυχίες», δεν θα βρείτε κείμενα που συνήθως καταπιάνονται οι «ερασιτέχνες». Αντίθετα θα βρείτε πολλά και διαφορετικά είδη θεάτρου, αφού μας αρέσει να δοκιμάζουμε τις ικανότητες και τα όριά μας και να ανακαλύπτουμε τα κρυμμένα μυστικά του κάθε Θεατρικού είδους.
Δεν μας αρέσει η μονοτονία κι αυτό είναι ολοφάνερο.
Κυρίως όμως πιστεύουμε, πως τα υψηλά ιδανικά της Τέχνης (της κάθε Τέχνης) οφείλουμε να τα υπηρετούμε με τον σεβασμό που τους αρμόζει και όπως είπε ο μεγάλος δάσκαλος Κάρολος Κουν:
· Η Τέχνη είναι μεγάλη. Θα την πλησιάσουμε με ευλάβεια και σεβασμό. Δεν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο ανάστημά μας.